Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2007  Xavier Aret

Dure teleseks en dode nijlpaarden - Xavier Aret

Ik zette mijn horloge een uur naar voren. Eindelijk lente! Het regende al de hele ochtend, maar dat was niet de enige reden waarom ik in bed was gebleven. Ik was die nacht weer te lang op een barkruk blijven plakken en niemand had me meegedeeld dat ik me de volgende ochtend zo zou voelen als dat ik nu doe.
Vrienden zetten me wel vaker op een barkruk neer, maar dat accepteer ik van ze.
Ik stapte uit bed en trok mijn spijkerbroek over mijn boxershort en slenterde over de koude vloer richting toilet. Hier kon ik mijn spijkerbroek weer over mijn boxershort laten zakken om hem even later er weer overheen te trekken. Niet meer dan een gewoonte.
Ik voelde het briefje in mijn zak zitten, dat ik er gisteren zelf had in gestoken en grabbelde het er weer uit. Meteen raak, één uit één, zoals ik vroeger ook de leukste speeltjes weg grabbelde uit de tonnen op de rommelmarktjes en de rest van de kinderen maar zeuren dat ze ook liever zo'n ding als dat van mij wilden hebben.

Mister Fiti, stond er op het kaartje, dat net zo groot als mijn handpalm was en ik werd weer blij.
Groot helderziende en medium, al dertig jaar lang.
Mister Fiti omschreef zichzelf als ervaren specialist die relatie- en liefdesproblemen kon oplossen. Maar ook familieproblemen of financiële problemen. Zelfs bescherming tegen slechte invloeden en genezing van elk fysiek-, geestelijk- of spiritueel probleem.
Godver wat kon die man een hoop! En hij had ook nog tijd gehad om naast mij een pilsje te drinken. Ik slenterde minder zwaarmoedig weer terug naar de kamer en propte het briefje zorgvuldig weg in mijn broekzak.

Mister Fiti werkte op een geheime plek, zo had hij mij verteld, op de Kruiskade en het nummer stond achterop had hij gezegd. En dat klopte.
Met pijn en moeite kon ik de geheime plek van Mister Fiti vinden, al dat gerenoveer in de stad en die junks. Ik moest wat van die junks opzij zetten, om het huisnummer beter te kunnen zien. Geen van allen had het door, om opeens op een andere plek in het portiek te staan, dus in plaats het lepeltje en het aluminiumpje aan junk Henk te geven, kreeg ik het toegereikt. Ik bedankte, waarna een verontwaardigd geproest klonk.

Mister Fiti was een kleine man met een lange parelwitte jas, met Chinese tekens erop. Die jas had hij die nacht ervoor niet aangehad. Hij gaf me een stevige hand, waardoor hij een fysiek probleem meteen teweeg had gebracht. Dat is pas commercieel.
Ik keek snel de kamer in, zonder op de kleine Fiti te letten en keek wat er zoal was. Een houten bankje dat mijn ouders in de tuin hebben staan, een boekenkast vol Chinese kookboeken, wat wandplaten van Chinese Godinnen, een kattenbak en een onopgeruimd bureau. Verder was ik niet gekomen, omdat de man me in gebrekkig Nederlands naar het houten bankje wees.
'Zitten?', vroeg ik nog met een klemtoon van: 'Dat meen je toch niet?' Maar hoe lief het Nederchinees ook klonk, ik mocht toch op het houten bankje plaatsnemen. Waar ik al bang voor was, werd werkelijkheid. Het bankje zat niet prettig. Ik keek snel verder rond, terwijl Mister Fiti witte rubberhandschoentjes aantrok. Op Mister Fiti's bureau stonden drie lijstjes met foto's de andere kant op dan ik kon zien. De kattenbak stonk.
Mister Fiti gebaarde dat ik kon gaan liggen en zette vaart om naar me toe te lopen op z'n charmante Chinese pantoffeltjes met kleurige bloemen. Ik lag met m'n rug op het hout en de gele gestalte van Mister Fiti verscheen boven me. Ik opende mijn mond, maar dat hoefde niet. Ik wist niet zo goed wat ik wel moest doen. De man hing boven me en had me vast bij m'n slapen en draaide met zíjn hoofd vreemde cirkeltjes boven míjn hoofd, alsof het voor moest stellen dat hij Moeder de Zon was. Ik vroeg wat hij deed en hij antwoordde dat hij de kracht die de zon in zich heeft in zich had en mij, als was ik een planeet, de kracht kon geven die ik nodig had. Ik schrok ervan. Was ik juist degene die gedachten kon lezen?
Hij vroeg me of hij diep in me mocht kijken en hield me twee vuurrode steentjes voor, waar ik goed naar moest kijken. Ik keek naar de steentjes en hij vertelde dat hij al mijn deuren zou openen. Op dat moment kraakte het om me heen, alsof hij echt deuren opende. Mister Fiti zette grote ogen op, waardoor ik me kapot schrok. Hij begon te vloeken. Chinees en Nederlands door elkaar. Was ik door de duivel bezeten? Was ik reeds verbannen naar de Hel? Had ik de deuren dicht moeten houden? Was ik de Rotteling des Aardes?

Mister Fiti draaide zijn hoofd bijna 180 graden en ik keek met hem mee. Wie wist pakte hij zijn samuraizwaard wel en sloeg hij in één zwaai mijn hoofd eraf, zoals alle Chinezen schijnen te kunnen, of is dat een vooroordeel? En terwijl ik zo meedraaide, zag ik de Koningin der Zeven Werelden, de Prinses van 1001-nacht, Sneeuwwitje uit het Oosten, ofwel een enorm knappe vrouw. Als uit een sprookjesboek gekropen kwam zij binnengedwarreld. De verdere scheldtirade van Mister Fiti was me ontgaan.

Ik grabbelde nogmaals in mijn broekzak, zoals ik ook vanmiddag had gedaan en las opnieuw wat er op het vodje stond.
'Find Happiness'.
De afsluitende zin van het stukje. Wat een resultaat, wat een prachtman! Maar Mister Fiti vond dat zij te snel was binnengekomen. Ze moest zeker pas na sessie twaalf binnenkomen, nadat ik honderden euro's had gespendeerd aan Mister Fiti's onzin. Daar ging ze weer.
De keren erna vroeg ik altijd om thee. Dan kwam zij weer binnen. Mister Fiti vertelde me dat ze Suki heette. En ik vond dat een mooie naam. Hij vertelde me dat haar moeder Amerikaanse was en dat het al beter met me ging.
Toen ik voor de zesde keer bij Mister Fiti de junks voor z'n deur wegduwde en op de bel drukte, deed zij open. Voor het eerst stond ik op een metertje van Suki, die dus half Chinees, half Amerikaans was, wat een prachtige mengeling teweeg had gebracht. Ik mocht binnen komen, maar haar vader was er die dag niet. Dat wist ik allang, want dat had hij die week ervoor al gezegd. Ik hoefde niet te komen, want hij was naar een congres. Maar zijn dochter was er dus wel en dat had ik stiekem gehoopt. Ze bijna net zo groot als ik en schonk de lekkerste thee. We praatten die dag ongeveer een half uur met elkaar en ze gaf me haar geheime telefoonnummer. En dit vodje stopte ik zorgvuldiger weg.
Na die keer kwam ze nooit meer binnen tijdens de sessies van Mister Fiti, de thee stond altijd al klaar als ik binnenkwam. Na een week of drie besloot ik de stoute Chinese pantoffeltjes aan te trekken en vroeg ik Mister Fiti waar zijn dochter toch was. Eerst reageerde hij verontwaardigd, alsof hij wilde zeggen dat hij hier de enige was die vragen stelde. Maar na even het plafond te hebben aanschouwd, antwoordde hij dat ze het gewoon druk had. Ik keek naar het plafond.
Diezelfde avond nog belde ik het geheime nummer van Suki en kreeg ik eerst een vrouw aan die lijn die vroeg wie ik dan wilde spreken en of ik al lekker geil was. Was zeker haar zus, of nichtje, die een rotstreek uithaalde. Na wat andere nummers te hebben ingetoetst kreeg ik Suki aan de telefoon. Haar stem klonk liefdevol en maakte me warm van binnen, als na een slok sterke rum. Suki praatte aan één stuk door en ik luisterde. Ze stelde ook vragen, maar wachtte niet op antwoord. Ik wilde ook niet antwoorden, ik had genoeg aan het geluister en het rum-gevoel.

Na sessie zeventien, ergens in juli, gingen Mister Fiti en ik de kroeg in. We hadden het de laatste keren erg gezellig gehad. Ik had geen last meer van de ongevoeligheid die mijn vriendin op me afvuurde, omdat Mister Fiti had gezegd dat ik met denkbeeldige oordopjes in huis moest lopen en alleen dan moest luisteren, wanneer ik wilde. Het werkte. En Mister Fiti vertelde me over reizen en zijn helderziendheid en dat hij nu kon zien dat er dode nijlpaarden aan de Nijl lagen en dat zijn utopie was, dat hij ooit naar Afrika zou willen gaan, om daar zieke nijlpaarden in therapie te nemen, om ze allemaal een doeltreffende snelle behandeling te geven. Hij kon zelfs zien dat dat nu al nodig was. En ik luisterde met plezier naar de spannende avonturen die Mister Fiti had beleefd, of nog ging beleven en beschouwde hem als een soort oosterse Kuifje. We spraken nog één keer af in het café bij hem om de hoek.

Die laatste dag vertelde ik hem dat ik de laatste dagen weer wat vaker ruzie met mijn vriendin had, omdat zij mij ervan beschuldigde dure telesekslijnen te bellen. Ik had haar gezegd dat het erg gemeen was van haar om, nu het weer zo goed ging, mij van zulke ondeugden te betichten.
Mister Fiti vertelde over zijn verloren jeugd in een land waar armoede en ziektes troef waren. Hij vertelde hoe de jeugd er steeds meer tegen in opstand kwam. Ik vertelde hem dat ik misschien wel verliefd was op een ander. Hij vertelde me dat vooral studenten macho gedrag gingen vertonen onder het mom van: Wie is er nou eigenlijk de toekomst van China? Ik vertelde hem dat ik wel vaak belde, maar dan alleen naar een meisje dat ik sinds een paar maanden kende. Hij vertelde dat er Chinese jongens zonder baan uit huizen werden weggenomen om te dienen in het leger en te strijden tegen de opstandige studenten. Ik vertelde hem dat ik haar al een paar keer had ontmoet, maar dat mijn vriendin er niets van mocht weten. Hij vertelde dat de angst om je zoon te verliezen aan de Chinese machthebbers één van zijn ergste nachtmerries was. Ik vertelde hem dat mijn vriendin het wel kon schudden. Hij vertelde dat de meeste werkloze jongens behandeld werden ter wille van zichzelf. Dat die jongens een betere toekomst te wachten stond als meisje dan als jongen, nu Europeanen ook China hadden ontdekt als vakantieoord. Ik vertelde hem over Suki. Hij vertelde mij over Suki.

Toen ik thuiskwam sloot ik mijn vriendin in mijn armen en brulde zo hard ik kon dat ik veel van haar hield. Ze keek me stomverbaasd aan en vroeg me waarom.
Ik hield haar het blaadje van Mister Fiti voor en ze las:
Je verlorene terugvinden… onmiddellijk resultaat, garantie en snelle doeltreffende behandeling.

Mister Fiti had mij voorgoed van mijn relatieproblemen afgeholpen, wat een kanjer!

Dure teleseks en dode nijlpaarden © Xavier Aret

Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2007  Xavier Aret