Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2006  Wendy Serraris

Gedichten - Wendy Serraris

Nu kan alleen verstillen nog

nu kan alleen verstillen nog
als alles sluipend trilt over
broze lijnen heen zodat
grenzen knappen
waarachter

al het wezenlijke dreigt
uiteen te spatten en
uitdooft tot enkel nog
oorverdovend zoemen
overblijft

maar zelfs catatoon 
wordt huid beklemmend
hol waarin iel enkel nog
vervliegende echo’s zingen
tot het vel blakert en

zo gerokken wordt dat
ik dit uiterste niet meer ken
het vibreert op de rand van
verscheurend kantelen
naar wat ik niet meer ben

ik sta er mezelf in de weg als
schijn ik plots met te veel
golven lichaamswarmte als bundels
beton waarop lucht stuk slaat 
ik voel het zinderen

door het suizen van m’n oren
dat zich mengt onder bonken
waarmee ritmisch hart elke druppel
zweet uit m’n lijf
slaat


 

Femme fatale

Ze draait

golvende krul
met spelden van schuim
en schetst hiermee gul
haar wiss’lende luim

koelblauw haar getuite lippen
fluis’tren je oren vol van haar fleur
ze lokt je nader met dartelend trippen
om je te bedwelmen met haar geur

nimmer stopt haar spel
waarbij komen en gaan
in een eeuwig duel
elkaar om beurten verslaan

en dan zal ze zich bij zonsondergang
vol rood-oranje schitt’ringen smeren
om ons ademloos van fonk’lende watergang
haar onpeilbare diepten te maskeren

Gedichten © Wendy Serraris

Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2006  Wendy Serraris