Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2004  Steffie Janssen

Gedichten - Steffie Janssen

1

Soms is het even mistig
en donker om je heen
Je ziet geen hand voor ogen,
je voelt je heel alleen.
Je weet niet wat je doen moet,
je wilt weg, maar weet niet waarheen
de mist bedekt nu alles
een uitweg zie je geen.
Nu moet je even sterk zijn
sterk als een beer
want achter de grijze wolken,
schijnt de zon alweer
De zon die laat je stralen,
maakt een eind aan je verdriet
blijf er dus voor knokken
opgeven helpt je niet.

2

Fanatisme, om als een leeuw te vechten
ode aan de goeden,
hulp voor de slechten.
Eén doel voor ogen
het grote moment was daar
hard was de waarheid
het voelde zo raar
maar een leeuw laat zich niet temmen
die blijft altijd proberen
het gevecht is nog niet over
ooit zullen ze het leren.

3

Eén blik van jou,

deed mij stralen

voor de rest van de dag.

Eén woord van jou,

was helaas teveel

"Nee," was wat je zei,

alles stortte in voor mij.

4

De mooiste bloemen worden als eerste geplukt,

zomaar van het leven weggerukt.

Ze doen niks verkeerd, zijn niemand tot last,

maar voor je het weet staan ze in een vaasje op de kast.

Omgeknakt in de bloei van hun leven,

ze hadden nog zoveel meer kunnen geven.

Het leven is niet eerlijk, dat blijkt maar weer,

laat U ze staan, de volgende keer.

Gedichten © Steffie Janssen

Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2004  Steffie Janssen