Homepage  Prozawedstrijd  Prozawedstrijd 2018  Annemarie Enters  Beoordeling Rouw

Beoordeling Lokvogel - Annemarie Enters

In de beperking toont zich pas de meester. Annemarie Enters heeft dit meer dan eens aangetoond. Ze heeft dan ook al een paar keer de beste inzending voor de Woordenstroomschrijfwedstrijd weten te leveren. Ook nu weer.

In ‘Lokvogel’ krijgt de zojuist aangestelde politiecommissaris Marie Maas de opdracht om als undercover de beruchte onderwereldfiguur Jacobus Torenaar in de val te lokken. Als ze zijn foto te zien krijgt, meent zij in hem Marc Meyers te herkennen, een man die ze jaren geleden tegen het lijf liep en die na twee dagen samenzijn, inclusief bedavontuur, nooit meer iets van zich heeft laten horen.
Aan het eind van het verhaal weten we of het inderdaad om een en dezelfde persoon gaat. Of toch niet?

Sterk aan dit verhaal is de betrokkenheid die Annemarie Enters bij de lezer weet op te roepen. Ze doet dit door Marie Maas, naast het beroep van politiecommissaris, ook een privéleven mee te geven, inclusief moeder, dochter en een man van wie ze gescheiden is. Mooi hierin vond ik het gesprek met de moeder, vlak voor Marie’s vertrek naar Nice. Er straalt warmte vanaf, de personages zijn van vlees en bloed.

Sterk vond ik ook de keuze van de namen. Marie Maas en Marc Meyers.
Maar… Collega Paul is omgekomen bij een aanslag. Marie’s dochter heet Pauline. Was Paul Marie’s ex? Nee, maar het is wel iemand waar ze veel om heeft gegeven. Daarom vind ik die twee op elkaar lijkende namen nogal verwarrend. Ze wekken de verkeerde associaties.

Schoonheidsfoutje? Tijdens Marie’s missie in Nice past haar moeder op haar dochter. Hoe oud is die dochter? Die dochter kon al skiën toen Marie jaren geleden dat avontuurtje had met Marc Meyers.

In de beperking toont zich pas de meester.
Sterk vond ik de zinnen die meer zeggen dan er letterlijk staat: ‘De nacht was weer voor hen. Ze sliepen nauwelijks.’
In Nice laat undercover Pierre Dubois Marie foto’s zien, waaruit blijkt waarom de politie speciaal haar deze opdracht heeft gegeven. Wat er op die foto’s staat, blijft buiten het verhaal, maar kan de lezer wel raden. Mooi voorbeeld van suggestief proza.

Overigens, wat die Pierre Dubois betreft: kies voor je personages nooit de naam van een bekend iemand: https://nl.wikipedia.org/wiki/Pierre_Dubois

De beschrijving van Marie’s ‘iets willen zeggen’ en aarzeling bij het ondertekenen van het document tijdens haar beëdiging kan wel iets bondiger: Een rilling, een bevende hand voor ze tekende. Bovendien vraagt daarna meteen iemand er naar. ‘Ik zag je kleine aarzeling.’

Ik mis hier en daar verbindende tekst. De overgang tussen van huis opgehaald worden – het bezoek aan de kapper en de visagist – de helikoptervlucht naar Nice gaat te vlug. Heb je geen verbindende tekst, maak dan gebruik van een witregel.

Sterk vond ik de dialogen. Ze zijn natuurlijk en meestentijds to the point, er zit vaart in.

De vaart in het verhaal an sich mag wel ietsjes langzamer in bepaalde scenes. Vooral in de scene waarin Marie in het Casino weer oog in oog komt te staan met Marc Meyers/Jacobus Torenaar. Zijn grofheid vind ik logisch, er is hier sprake van een scheve verhouding: callgirl – cliënt. Maar het trekken van zijn mes resulterend in zijn dood, dat kan wel met iets meer spanningsopbouw.

Een goed verhaal hoort niet alleen vlot geschreven (gespeend van niet ter zake doende terzijdes en overbodige bijvoeglijke naamwoorden, etc.) te zijn, een goed verhaal verdient ook zijn rustpunten. Bijvoorbeeld aansluitend op of voorafgaande aan een spannende scene.
Zo zou ik de haven van Nice en het interieur van het casino graag beschreven willen zien. Twee of drie zinnen kunnen al voldoende zijn.
Waarom? Bekijk (nog) eens een James Bond film, en je ziet dat ze werken: die afwisseling tussen showingn and acting. Showen geeft de kijker/lezer de gelegenheid om even op adem te komen. Maar bovenal verhoogt showing de spanning. Wat zal er hierna gebeuren?
Wat meer aandacht voor showing, en ik zie Marie Enters nog uitgroeien tot een Bond. Marie Bond.

Ook in een summiere uitbreiding toont zich dus pas de meester. Of dit allemaal binnen het maximaal aantal toegestane woorden van 3500 haalbaar is, in een verhaal dat nu al 3429 telt?
Wie daarin slaagt, toont zich pas echt de ware meester in de beperking.


September 2018, Henk Rouw, auteur onder het pseudoniem Eric Steiner & Co

Beoordeling Lokvogel - Annemarie Enters

Homepage  Prozawedstrijd  Prozawedstrijd 2018  Annemarie Enters  Beoordeling Rouw