Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2006  Paz Smidts

Poëzie - Paz Smidts

Ik hou van je.
Dit gezegd zijnde, is je fysieke aanwezigheid mij teveel.
Jij laat teveel draden springen in mij,
En telt mijn wonden niet.
Mijn oude lichaam
Is een jas met veertig gaten;
Tien barenslittekens,
Dertig oorlogswonden,
En jij scheurt hem verder.

Schoppenvrouw

Zij stak op een sigaret
En wandelde naar het cabaret 
Poserend voor het leven
Lopend naar de dichtstbijzijnde tapdans

Haar wenkbrauwen vormden haar handdruk
Ze was een weegschaal
De Donau en oesters heel haar conversatie
Ze lag in de divan gebeiteld
haar hobby's waren op koffiekopjes schieten,
op flamingojacht gaan en haar oorlellen verkleinen

toch was zij niet jong meer
en in de kleedkamers van de ruimte had haar tijd geslagen
haar silhouet overwintert nu in een luchtspiegeling

Stadslicht

De bomen reiken naar buiten uit
        Grijparmen strelen
Oh hoe blauw hoe grijs
        Hoe zwart een natuurplek kan zijn
Meditatief oord tussen aluminium en instant beton
Een kind loopt valt loopt
     Wordt gedragen door lucht en wolken
                 Lucht en wolken
Die eindigen in
De zoete liefde van een stadslandschap
Geef me een building een garage een bindplaats
Smeer ze over mij
En
Offer ze aan mijn hart
Ik zal herboren worden in een
Dansende
      Stedelijke  horizonlijn

Poëzie © Paz Smidts

Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2006  Paz Smidts