Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2004  Marlies Moore

Bushalte blues - Marlies Moore

Best gek eigenlijk dat de bushokjes in Rotterdam centrum, Naar chloor ruiken en niet naar pis! Met mijn voorhoofd leunend tegen de ruit zonder reclame, behalve dan de RET letters, adem ik uit via mijn mond. Ik kijk naar de wazige auto lichten die mij voorbij flitsen door het beslagen glas. Met mijn vinger teken ik een ster in het vocht. Ik bedenk dat er om de hoek niet ver van mij vandaan een goddelijke, knappe, lieve en betrouwbare jonge man (waarschijnlijk de ware) mij gadeslaat.

Overrompeld van mijn schoonheid, mijn prachtige blonde haren en mijn zo ontzettend mooie benen. Overigens niet geschoren omdat ik toch alleen maar naar de film ging. Het valt hem natuurlijk niet op. Dat ik niet genoeg wax meer had om mijn springerige haar juist die kant op te stijlen die het niet wil. Als hij de ware is, zou hij me toch niet gelijk het bed in willen hebben. Nog 16 minuten en dan komt de bus. Verveeld pak ik een sigaret en ga driftig op zoek naar mijn aansteker. Waarom stop ik die nou nooit eens op dezelfde plaats? Dan zou ik hem elke keer zo kunnen vinden! Niet in mijn jas….. Dan maar in m`n tas die overladen is met lege kauwgompakjes, wattenstaafjes, boodschappenbriefjes en uitgekauwde kauwgompjes. Die ik net niet zorgvuldig genoeg in een bonnetje gevouwen heb, zodat er een pen aan kleeft. He, daar is hij de aansteker. Eigenlijk wel raar om zoveel waarde te hechten aan een aansteker? Het is de aller eerste aansteker die ik 6 jaar geleden kocht, nog steeds in mijn bezit. Hij is mij heel trouw hij is nog nooit gepikt op feestjes door iemand die hem uitgewoonte in zijn eigen zak steekt. Nog nooit heeft hij mij geweigerd warmte te verschaffen in koude lange wacht minuten bij de bushalte. Zoals deze. Bijtend op mijn lip peins ik over de zin van het leven, MIJN leven wel te verstaan. Ik heb het gevraagd aan verschillende mensen opa’s, oma`s, jongeren van 12 tot 20, moeders en vaders, vaste vriendjes en one- night-stands “ wat is de zin van het leven?” Conclusie na dit markt onderzoek? Wat verwacht je? Een oplossing of antwoord op deze vraag? Want een vraag, vraagt nou eenmaal om een antwoord en dat antwoord vraagt waarschijnlijk weer om een vraag. En ook dat antwoord zal een vraag oproepen daar moet je het mee eens zijn toch? Dit is geen vraag dit is juist het antwoord en hier zul je het mee moeten doen. Niet alleen kinderen van 4 hebben een waarom fase. Ik ben er van overtuigd dat dit geen fase is. Waarschijnlijk zul je enkele antwoorden op de vragen op de koop toenemen. Veel dingen zal een mens zich af blijven vragen tot in zijn graf. Terug naar de zin van mijn leven. In mijn onderzoek kwam ik er achter dat het antwoord voor werkelijk ieder persoon anders was. Werk, passie, kunst of obsessie. Maar wat ik vooral te weten kwam . Was dat voor al zin in het leven de zin van het leven is. Maar zoals al eerder gewaarschuwd, vraagt dit antwoord weer om een vraag, Hoe krijg ik dan zin in het leven?

Wat is hier op uw antwoord? Vraagt de ambtenaar? Aan de bruidegom?

Als of er ooit iemand nee zal zeggen? En dan al zegt iemand ja hoe kun je dan zeker weten of diegene ook ja denkt? Ja, allicht op het moment maar de minuten, uren, dagen, weken en jaren met opeenhopingen van kleine ergernissen, meningsverschillen, onenigheid, verwijten en felle ruzies gevolgd door zogenaamde passie? Zelfs dan kun je alleen maar gissen naar de waarheid van de woorden die gevormd en gesproken worden door de gedachten in het hoofd. Geen enkele keer kun je werkelijk voor honderd procent weten wat die woorden werkelijk zeggen en wat het hoofd van de spreker denkt. Dus als je twijfelt, ligt dit dan aan de manier van praten, voelen of ruiken? Nee, het ligt aan jou aan je eigen zekerheid, vertrouwen en waarde. Jouw waarheid, jouw gevoel dat is het enige zekere wat je hebt en daar zul je het mee moeten doen. Het enige wat je altijd zeker zult weten, waar je nooit aan zult twijfelen door intuďtie, gevoel, moment, plaats of achterliggende gedachten is dat je het nooit zeker kunt weten. “Goede avond buschauffeur 2 zones alstublieft?”

Bushalte blues © Marlies Moore

Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2004  Marlies Moore