Homepage Prozawedstrijd Prozawedstrijd 2009 Marinka Vredegoor Beoordeling Klappers
Beoordeling Luc’s laatste lied - Marinka Vredegoor door Gerard Klappers
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
In Luc's laatste lied beschrijft Marinka Vredegoor het wel en wee van een stervende man. Dat lijkt voorspelbaar, omdat de lezer al snel op de hoogte is van het feit dat de ziekte waaraan Luc lijdt onomkeerbaar is, maar toch blijft het verhaal verrassen. Wat de schrijfster vooral in het begin heel goed doet is gebruik maken van het voortschrijdende proces van de ziekte. Luc moet en wil nog zoveel voor zijn dood en ondertussen tikt de klok maar door en wordt de situatie steeds hopelozer. Hierdoor is het geen verhaal over iemand die zijn dood lijdzaam afwacht maar over iemand die worstelt en strijdt. De innerlijke belevingswereld van Luc wordt goed beschreven en ook de andere personages komen goed uit de verf. Inhoudelijk een prima verhaal dus, schijftechnisch rammelt het nog wel hier en daar. De zinsconstructies zijn soms wat moeilijk te volgen en kunnen beter. Ik doel dan op het gebruik van tussenzinnen. Hij had een aantal onderzoeken achter de rug, en achter de rug van Margje om, en niets wees erop dat het aan het groeien was. En: Tijdens een van zijn laatste optredens, waar zijn broertje Rob zoals zo vaak het geluid regelde, was hij keihard met zijn ziekte… etc. In beide zinnen kreeg ik het gevoel dat de schrijfster ergens in het verhaal wat vergeten was en dat nog even snel uit wilde leggen. Het feit dat Rob bijvoorbeeld vaak het geluid regelde verdient meer aandacht dan dat het zomaar in een zin gepropt wordt. Soms lijkt de schrijfstijl ook wat gemakzuchtig bijvoorbeeld in deze zin: Ze moest wel; Luc had zijn adem hervonden en schoot diep in zijn paniekaanval. Hoe ziet dat eruit, zo'n paniekaanval? En ogen die nat zijn van niet gehuilde tranen, dat klinkt wel leuk, maar inhoudelijk klopt dit natuurlijk niet.
Het volgende punt geldt niet alleen voor de schrijfster van dit verhaal, maar voor iedereen die schrijft. Volgens mij gebruikt ongeveer de helft van de Nederlandse schrijvers de volgende twee clichés: stiltes die oorverdovend klinken (zoals in dit verhaal) en ogen die tot spleetjes geknepen worden. Ik wil graag pleiten voor het in de ban doen van deze uitdrukkingen, in ieder geval de komende jaren.
Terug naar het verhaal, de laatste alinea, die zou ik ook schrappen. Het hele verhaal zit je in Luc's hoofd en ik vind het sterker wanneer het verhaal samen met Luc zijn laatste adem uitblaast. Nu wordt er nog even snel vanuit een andere dimensie neergekeken op Luc's begrafenis en wordt er dus ook vanuit gegaan dat dit mogelijk is. Als de schrijfster ervan overtuigt is dat je neer kunt kijken op je eigen begrafenis dan is dit prima, maar dan wil ik ook meer weten over die dimensie. Nu is het wat te makkelijk, bovendien voegt deze laatste alinea niet echt iets toe.
Conclusie: op wat onvolmaaktheden na een prima verhaal.
September 2009, Gerard Klappers
Beoordeling Luc’s laatste lied - Marinka Vredegoor door Gerard Klappers
Homepage Prozawedstrijd Prozawedstrijd 2009 Marinka Vredegoor Beoordeling Klappers