Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2003  Ineke Zweep

Een rare klant - Ineke Zweep

Het knusse winkeltje had de tand des tijds glorieus doorstaan. Het bevond bzich en een van die straten rond het centrum. Het was nooit gemoderniseerd. Alles was nog bij het oude. Het was een klein winkeltje en vanonder tot boven volgepropt met van alles. Van knopen tot spelden en van bretels tot corsetten. Als mijn vader een lange wollen onderbroek nodig had dan kon hij daar misschien ook wel terecht.
Het winkeltje straalde een bepaalde rust uit als je er binnen kwam. Moeder en dochter stonden samen in de winkel. Ze konden de klandizie maar nauwelijks aan. Er kwamen veel vaste klanten.
Het waren vooral oudere mensen. Veel klanten kwamen er voor een rits of een knoop of probeerden het te kort aan wol zo goed mogelijk aan te vullen. De dames nemen voor iedereen ruim de tijd. Ze maakten een praatje en zochten ondertussen de juiste knoop of een kaartje veiligheidsspelden.

Het was een doordeweekse dag. Er waren niet veel klanten in de winkel op dat moment. Moeder en dochter waren elk op hun eigen manier op een gemoedelijke manier bezig.
De winkeldeur ging open en er stapte een man naar binnen. Hij had zich niet geschoren, zo te zien. Er zat een scheur in zijn regenjas en hij droeg cowboylaarzen. Maar hij stond netjes op zijn beurt te wachten tussen de dames van middelbare leeftijd.

Er was iets vreemds aan deze man. Hij keek steeds naar de moeder. Iedere keer als die opkeek flitsten zijn ogen weg. De dochter had hij ook al een paar keer aangekeken, Ze zag ook dat hij elke keer naar haar moeder keek.
Ze kreeg er maar de kriebels van. Ze vond hem maar een enge man.
Ze werd er niet goed van. Die vent moest de winkel uit, maar hoe!!!
Toen ze weer een paar klanten geholpen had liep ze naar hem toe en vroeg:"Waar kan ik u mee helpen", Haar vriendelijke lach maakte hem onzeker. Hij leek teleurgesteld. Ik zoek eigenlijk een riem, antwoorde hij. Die verkopen we niet, zei het meisje.
Jammer!! Hij keek haar langer aan dan nodig was. Weer gleed zijn blik naar de moeder. Toen keek hij de dochter weer aan. Nou, bedankt voor de moeite. Hij draaide zich om en verliet de winkel.
Het meisje keek hem een poos na. Ze was opgelucht dat die rare kwast vertrokken was.
De moeder wierp een korte blik door het raam. Haar ogen toegeknepen alsof ze zich iets trachtte te herinneren.

De man liep langzaam de straat uit. Voor zijn ogen brandde het beeld van het winkelmeisje.
Dat was dus zijn dochter. Wat een aardig meisje. Alleen wist zij niet dat het haar vader was. En haar moeder mocht er wel zijn. Wat een stuk!!! Hij zou ze niet meer lastig vallen.
Achttien was ze toen ze dat avontuurtje hadden met zijn tweetjes.
Hij en haar moeder.!!
Toen heeft hij het niet aangedurfd en haar ijskoud in de steek gelaten.
En nu was het te laat!!
Ze leefden in een andere wereld. Ieder zijn eigen. Hij zou er nooit aan wenne.
Op doorreis had hij ze even willen zien.

Aan het einde van de straat wachtte een opzichtig, fel geklede en opgemaakte vrouw.
"Gevonden wat je zocht, schat".???
"Ze hadden niet wat ik zocht", zei hij kort!!
Ze gaf hem een arm en samen slenteren ze de winkelstraat weer in.

Het was een weerzien voor even!!! 

Een rare klant © Ineke Zweep

Homepage  Schrijversweb  Schrijversweb 2003  Ineke Zweep