Zij ziet hem voor de eerste keer bij "Welkom op de Bahama's." Hij past perfect bij wiegende palmbomen zoals hij zijn gesprek met een klant onderstreept met subtiel golvend armgezwaai. Als hij zich even omdraait en wijst naar het ultramarijn van het zeewater op de poster, merkt hij haar op. Heldere ogen door een zachte glimlach onderstreept, lachen haar toe. Mooie man, flitst het door haar hoofd. Alhoewel... het is niet het type man waarmee ze vertrouwd is. En getrouwd was. Dat waren eerder recht voor de raap mannen. Niet teveel tierelantijntjes. En eigenlijk vond ze dat ook wel fijn. Maar ook dat soort kan uit je leven verdwijnen. En dan sta je plots alleen. Zoals zij nu. Het enige waar ze geen gebrek aan heeft, is tijd. En die probeert ze op te vullen. Met reizen bijvoorbeeld. Of beter : met het plannen van reizen. De zeldzame keren dat ze effectief een reis ook doet, confronteren haar nog meer met haar alleenzijn dan thuis. Maar het plannen leidt haar even af van haar eenzaamheid. De knappe man van Bahamas wordt blijkbaar aan het lijntje gehouden door een gezette dame. "Trut", denkt ze bij zichzelf, "hou nu toch op." Maar het ziet er niet zo naar uit. Hij is vleugellam gemaakt door zwaar geringde vingers die zijn slanke gemanicuurde handen gegijzeld houden. De verleidster op leeftijd is hem aan het opvrijen. Nogal driftig draait ze zich om en stapt naar de uitgang. Ze weigert te reageren op wat de mooie man haar achterna roept. Zijn "Tot ziens, mevrouw" lijkt op een wanhoopskreet. Het kreng houdt hem stevig in haar greep.
Na het verlaten van het reisbureau drentelt ze nog even aan het uitstalraam. “Citytrip of wereldreis… bij ons is iedereen gelijk voor snelle hulp…” hangt er als spreuk van het huis. Jaja, denkt ze, iedereen gelijk maar sommigen méér gelijk dan anderen. Tussen de opgehangen posters door glurend, ziet ze dat ze bij de Griekse eilanden zijn beland. Wil ze met hem een wereldreis doen misschien ? Zijn smetteloos wit hemd en lichtblauwe broek maken van hem een jonge Griekse god. Ze nijpt even haar billen . Mijn jeans knelt, maakt ze zichzelf wijs. Maar ze weet wel beter. Thuis kijkt ze naar haar spiegelbeeld in de hall. Gewoontegetrouw haalt ze haar linker hand door de halflange blonde lokken. Dat was het teken geweest vroeger dat ze zin had. En John had haar in al die jaren dat ze samen waren nooit teleurgesteld. Het was heerlijk zoveel macht over een man te bezitten en die te gebruiken om schaamteloos sluimerende fantasieën te kunnen beleven. Ze schopt haar schoenen uit en nestelt zich met haar tablet en een glas witte wijn op bed. Haar S-pen googelt "de bahama's". Want ze wil terug naar het reisbureau, meer voor de mooie man dan voor een mogelijke reis. Hoe meer ze over de Bahama's afweet, hoe meer vragen ze kan stellen en hoe langer ze van de conversatie kan genieten. Maar dan moet hij wel voldoende tijd kunnen vrijmaken voor haar. En weer niet gegijzeld worden door een of andere trut. Ze besluit het reisbureau te bellen voor een afspraak na het sluitingsuur. Als hij hoort dat zij de dame is die een uurtje geleden na lang wachten weer is weggegaan, put hij zich uit in excuses en maakt graag morgen tijd voor haar vrij na 18h. Goed zo, meid, denkt ze bij zichzelf. Ze knoopt haar bloes en haar jeans wat losser en begint benieuwd aan haar surftocht. Als ze leest dat er meer dan 600 onbewoonde eilanden deel uitmaken van de Bahama's, slaat haar fantasie meteen op hol. Naar een onbewoond eiland met je beminde : de natte droom van menig verliefd stel. Ze sluit haar ogen en geeft zich over aan haar verbeelding. Ze ziet zichzelf hand in hand liggen met een gebruinde jongeling aan een betoverend blauwe waterlijn. Maar de realiteit eist opnieuw haar rechten op als de Samsung Galaxy-tablet op haar buik trilt om aan te geven dat er emails binnenkomen. Het is een niet-onaardige gewaarwording trouwens. En ook de mail is niet-onaardig. Haar lieve schoonzus vraagt eens te meer hoe het met haar gaat. Dat blijft ze maar doen sedert haar broer uit haar leven verdween. En of ze nog niemand heeft leren kennen ? Ze wil toch niet alleen oud worden ? Ze deleat de mail zonder te reageren. Och, ze meent het wel goed, de schoonzus. Nog even roept ze het beeld op van de mooie man en slaapt dan gelukzalig in. Als ze ’s anderendaags op het afgesproken tijdstip in het reisbureau aankomt, vertelt haar een pokdalige puberverkoopster dat hij zijn job heeft opgegeven om op reis te vertrekken. De trut heeft hem dus toch binnengehaald. Ze baalt. Gelukkig heeft ze nog haar tablet om haar fantasieën waar te maken…