Lieve Suzanne,

Ik schrijf je nog snel deze brief voor de kringloop mijn spullen op komt halen. Je weet, ik ben geen schrijver. Ik bel nog liever voor vijf euro per minuut dan dat ik ga zitten pennen. Maar als ik je dit zou moeten vertellen, dan zou ik niet uit mijn woorden kunnen komen van verdriet. Ik ben ook maar een mens van vlees en bloed en mijn hart knapt nu ik hier opschrijf dat ik hier weg moet. Sorry schat, ik kan niet bij je blijven. Ik durf zelfs jou niet te vertellen waar ik heen ga. Als ik daar ben zal ik je zeker wel schrijven. Ik weet nog niet hoe, maar ik zal je brieven blijven sturen. Want ondanks wat er gebeurd is ben je mijn hartje, mijn snoepje, de liefde van mijn leven. Ik wil je niet in de steek laten. Dat weet je toch. Ik vond het fijn je zo dicht bij me te hebben, maar het kan niet meer.
Vind je het fijn dat ik elke week bloemen voor je meebreng? Sorry dat het geen gemengde boeketten meer zijn. Het werd me te duur. Ik moest geld opzij zetten voor de reis. Maar anjers zijn toch ook heel mooi? Vanochtend heb ik een hortensia voor je gekocht. Daar kun je extra lang van genieten.
Je bent zo lekker Suzanne, zo onbeschrijflijk lekker. Ik heb je toch alles gegeven wat je nodig had? Ik had altijd rode wijn voor je in huis. Weer eens wat anders, zei je altijd lachend als ik met het kartonnen pak aan kwam. Ik verdien niet veel, Suzanne. Ik ben maar een gewone magazijnbediende. Jij bent de dochter van de grote baas. Jij bent gewend aan luxe. Je had aan de universiteit gestudeerd. Hoe heette dat ook al weer wat je geleerd had? Economochemie? Je verdiende bakken met geld en toch ging je met me. Ik kon geen gouden kettingen voor je kopen of met diamanten bezette ringen, zoals die andere mannen. Was dat de reden dat je met die gozer in een restaurant zat? Zo’n heel dure tent waar je voor veel geld heel weinig te eten krijgt. Gewoon een bespreking met een klant, volgens jou. Ik moest niet zo jaloers zijn. Nou, ik zag toch hoe die vent je met zijn ogen zat uit te kleden. En je vond het maar wat leuk. je zat naar hem te lachen. Bij een zakendiner lach je niet. Dan praat je over ernstige zaken. Het enige wat je daarop kon antwoorden was met je ogen rollen en zeggen dat je daarover niet weer in discussie wilde gaan. Toen zei je dat een relatie tussen ons geen goed idee was. Dat had je niet moeten doen, Suzanne. Je bent het beste wat mij ooit overkomen is. Je mocht niet zeggen dat het over was want wij zijn voor elkaar gemaakt. Dat weet ik gewoon. En toen ben ik mijn zelfbeheersing verloren. Je had ook niet de keuken moeten uitkiezen om mij te vertellen dat het over was. Je wist toch dat ik net voor veel geld mijn messenset had laten slijpen. Nooit zal ik je smekende ogen vergeten die mij steeds aan bleven kijken terwijl het bloed uit je keel gutste. Zelfs toen je niet meer ademde bleef je me aankijken zoals je nog nooit had gedaan. Ik had je nog nooit zo mooi gezien als op dat moment. Ik heb je zelfs nog een paar dagen laten liggen om van je te kunnen genieten. Er komt toch nooit iemand bij mij op bezoek. Alleen jij mocht bij mij binnen komen.
Ik heb een mooi graf voor je gemaakt in mijn tuintje. Het was toch altijd al een rotzooi, dus het viel niet op dat ik er opeens in had lopen spitten. Ik heb er een winkelwagentje op gezet dat ik later de plek nog terug kon vinden. Ik vond het wel toepasselijk. Jij hield toch zo veel van winkelen? Ja, niet bij de C1000, dat weet ik ook wel, maar het gaat om het symbool.
Nu moet ik je toch nog verlaten. Ik heb het angstige vermoeden dat de politie me op het spoor is. En ik wil niet voor jou de bak in draaien. Dat gun ik je niet. Gelukkig zal je nooit meer iemand anders verleiden. Nog één keer zal je door een andere vent past gepakt worden. Maar dat zal geen snelle jongen in een maatpak zijn. Een vormeloos wit overall zal hij dragen en hij zal vol walging kijken als hij je uit je graf tilt. Dat is wel wat anders dan die geile kerels die je anders altijd achter je aan had.
Je krijgt vast een mooie begrafenis met veel bloemen en mooie muziek. Je familie bulkt van het geld en nu ze onze bruiloft niet hoeven te betalen hebben ze geld genoeg om flink uit te pakken. Een stille tocht, daar zie ik die mediageile vriendinnen van jou ook wel voor aan. Jou zullen ze als een prinses behandelen als je gevonden bent. En ik, door jouw schuld zal ik me de rest van mijn leven moeten verbergen. Ik zal altijd in de schaduw moeten blijven. Ik zal zo vaak van naam moeten veranderen dat ik zelf niet meer weet hoe ik heet. Ik zal zo vaak van verblijfplaats moeten veranderen dat ik zelf niet meer weet waar ik woon. En bovenal kan ik nooit meer een relatie beginnen met een andere vrouw. Ik kan niemand bij mij in de buurt laten want dan komt mijn geheim ongetwijfeld uit. En dat allemaal omdat jij zo nodig mij het hoofd op hol moest brengen. Maar ik heb het er voor over gehad. Ik zal altijd met plezier terug denken aan de mooie momenten die we samen gehad hebben. Veel meer dan samen aan de keukentafel zitten en over je vader klagen gunde je mij niet, maar toch betekende het heel veel voor mij. Nu moet ik stoppen want de bel gaat. Deze brief zal ik altijd op een speciale plaats bewaren. Een plek waar alleen jij en ik hem kunnen vinden. Er staan twee mannen ongeduldig door het raam te kijken. Grappig, de overalls van de mensen van de kringloop lijken net politieuniforms
XXX