Homepage  Prozawedstrijd  Prozawedstrijd 2015  Tineke van Roozendaal  Beoordeling Alicia

Beoordeling Teveel hout - Tineke van Roozendaal door Alicia

Van harte gefeliciteerd Tineke van Roozendaal!

‘Teveel hout’ beschrijft het leven van een alleenstaande kunstenares in Callosa. Ze heeft een jongere minnaar uit het dorp, Juan, die in een band speelt. Vele vrienden bezoeken haar en allen genieten ze van de zon, de omgeving en de wijn, kortom, het kan niet op. Voor haar vrienden en haar dochter houdt de kunstenares haar minnaar geheim. Juan ziet haar als een rijke minnares en schept tegenover zijn vrienden graag over haar op. Dit leidt naar een gebeurtenis die pas plaatsvindt aan het eind van het verhaal en laat de lezer achter met de vraag welke invloed dit zal hebben op het mooie, vrije leventje dat ze had.

Het verhaal is opvallend sterk in sfeer en details en bij de beschrijving van de omgeving is het alsof je met het hoofdpersonage meeloopt. Voor de lezer een feest om mee te beleven. Geloofwaardige dialogen die uit het leven zijn gegrepen. De complimenten voor het scheppen van sfeer. Het is vertellend geschreven; af en toe deed het me een beetje denken aan een reisverhaal waarin zich een romance afspeelt.

Wat zo prachtig begon, het mooie leven met volop vrienden, vrijheid, wijn, en een fantastische minnaar, leidt naar een onverwachte wending in het verhaal. Klein aandachtspuntje vind ik toch wel die hele lange aanloop in het verhaal voordat er iets gebeurt.
Vervolgens verrast de schrijfster ons met de laatste alinea’s waarin een diefstal een flinke inbreuk lijkt te maken op het paradijselijke leven. Raadselachtig vond ik de laatste zin: ‘Teveel hout, wat kan mij het schelen’. Het was voor mij in ieder geval niet zo gemakkelijk hieruit te halen wat de schrijfster hiermee bedoelde. Zat haar minnaar Juan achter de diefstal of heeft hij onbedoeld zijn vrienden op het idee gebracht in het huis in te breken? Is de relatie met Juan nu afgelopen? Of was het de jongen van de wiet?

De schrijfster durft de lezer met deze vragen achter te laten. Gaat ze wel aangifte doen? (ik doel hier op: de kunstenares weet dat de kwestie nooit opgelost zal worden).
Na de laatste alinea meerdere malen gelezen te hebben gok ik erop dat de schrijfster met de laatste zin bedoelt dat de kunstenares zich niet afhankelijk voelt van haar minnaar en er niet lang om zal treuren indien ze hem kwijtraakt. C’est la vie.
 

Schrijfatelier Alicia, mei 2015

Beoordeling Teveel hout - Tineke van Roozendaal door Alicia

Homepage  Prozawedstrijd  Prozawedstrijd 2015  Tineke van Roozendaal  Beoordeling Alicia